3.31.2013

HELD OP SOKKEN













Om -na mijn longontsteking- mijn conditie weer enigzins op te krikken, besloot ik met onze jongste zoon lopend naar het stadscentrum te gaan. Zo gezegd, zo gedaan.
Onderweg kwamen we een tuin tegen waar veel snoeiafval in lag en daar zag ik 'm!!!!! Een prachtige tak met veel zijtakken. In gedachten zag ik mijn maaksels hier al aan hangen.... Maar ja, eerst naar de stad.
Op de terugweg lag de tak er nog! Aangezien ik netjes opgevoed ben kwam ik voor een dilemma te staan. De tak zomaar meenemen was geen optie maar  om aan te bellen.....daar ben ik dan weer te bleu voor. Wat nu??
Ik keek eens om me heen en zag in mijn zoon DE oplossing. Hij zou voor me aanbellen!! Aangezien Niels niet de beroerdste is vond hij dat prima. Hij liep het pad op en belde aan, terwijl ik keurig op het trottoir alles van een afstandje aanschouwde (ik weet het, ik ben een lafaard...).
De deur ging open en er verscheen een meneer van middelbare leeftijd in de deuropening. Het volgende gesprek ontspon zich zo:

Niels: "Goedenmidag meneer".
Dhr: "Goedenmiddag jongen".
Niels: "U heeft een hele mooie tuin".
Dhr: "Bedankt jongen".

Hmmm, dit gaat goed, dacht ik. Inderdaad, dacht ik.......

Niels: "Mijn moeder maakt hele mooie dingen en nu heeft u een tak onder de boom liggen die mijn moeder heel graag wil hebben, maar ze durft het niet zelf te vragen".
De meneer rechtte zijn rug, keek het tuinpad af en zag me staan.

Ik kan jullie verzekeren dat je je dan even heeeeeel klein voelt. Helaas opende de grond zich niet voor mijn voeten dus ik probeerde een glimlach op m'n gezicht te toveren en zwaaide halfslachtig richting meneer.
Op het gezicht van meneer brak een brede glimlach door. "Zo jongen, dus je moeder wil graag een tak en stuurt jou daarvoor op pad?"
Niels: "Ja meneer!" (Aan liegen heb ik een hekel en zeg altijd tegen mijn kinderen dat eerlijkheid het langst duurt, maar nu wenste ik dat een leugentje om bestwil ook wel eens mag!!)
Meneer kwam naar me toe lopen en vroeg welke tak ik in gedachten had. Voor ik wat kon zeggen pakte Niels de hand van meneer vast en wees de tak aan. "Die daar meneer"!
Meneer bleek de beroerdste niet te zijn, pakte de tak en overhandigde deze aan mij en wenste ons er veel plezier mee. Beschaamd bedankte ik meneer en liep met gebogen hoofd weg. En Niels, die zong uit volle borst een zelfbedacht lied over een tak ....

Eenmaal thuis bedacht Niels dat dit wel een goed verhaal voor op mijn blog zou zijn. Ik sputterde nog even tegen maar Niels was onverbiddelijk. Als bewijs moest de tak op de foto, samen met Niels, want hij had er tenslotte voor gezorgd dat wij de tak nu in ons bezit hadden. Bij deze dus:


Niels koos bovenstaande foto uit de 5 die ik gemaakt had. Hij vertrouwde me toe: "Mama, nu word ik ook een beetje beroemd he!"

Hoe het afliep met de tak?
Die pronkt bij ons in de woonkamer. Er heeft al van alles in gehangen maar omdat het Pasen is hangen er nu vilten "eieren" in.



















                                                                 
  FIJNE PAASDAGEN!


P.S: Vanavond maak ik de winnaar bekend van mijn eerste GIVE-AWAY.




5 opmerkingen:

  1. Ha ha ha, ik moet er vreselijk om lachen en zie het zo voor me!
    Fijne dag nog en geniet van de mooie tak!
    De Juffrouw

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Aijejai, mama toch!
    Stoere Niels!
    Ik zeg altijd: "Vragen kan geen kwaad". Maar soms heb ik ook een klein hartje en dan heb jij geluk met zo'n flinke zoon!
    Fijn Paasweekend!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik heb zitten schater lachen in mijn eentje , goed hoor Niels ,nou daar kan je trots op zijn en volgende keer zelf aanbellen hè ,,,,,hi. ...hi
    Prachtig verhaal zie het helemaal voor me

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Een mooie tak. Ik zou dat ook niet durven vragen... Goed dat jouw zoon een durver is...

    Groetjes,
    Jeanine

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hoi, met een grote glimlach zit ik te lezen! Wat een stoere zoon die dat wel ff voor zijn mams regelt! Maar je weet toch dat vragen altijd mag?
    Ik denk dat je het de volgende keer gewoon wel zelf moet doen hoor! vragen staat vrij!
    groetjes en ik hoop dat je conditie weer op peil is!
    groetjes Petra

    BeantwoordenVerwijderen

Bedankt voor het achterlaten van reacties, ik lees ze graag.
Liefs, Patricia