Brei fobie aangepakt!

In mijn puberjaren ben ik enthousiast begonnen om een trui voor mezelf te breien. Het eindigde echter in een fiasco: de trui was zelfs mijn vader te groot, terwijl die toch tegen de 2 meter was. Ik beloofde mezelf om nooit meer de breipennen ter hand te nemen.........tot een aantal weken geleden.

Ik was in een wol winkeltje en zag daar een mooie blauwe bol wol liggen in verschillende kleurschakeringen.  Het bleek Rocio Plus van Katia te zijn. De sjaal die je hier mee kunt breien "lukt iedereen", vertelde de eigenaresse. Ze zag de twijfel bij me en deed een stukje voor. Het zag er inderdaad SUPER makkelijk uit, maar dat dacht ik vroeger ook, schoot het door m'n hoofd. In een opwelling besloot ik de bol wol toch te kopen, waarna het thuis bij mijn andere bollen wol belandde, tot afgelopen week. Ik pakte de bol ter hand, las de uitleg en ging aan de slag. Maar ja, hoe ging dat ook al weer???? Eerst maar eens op You Tube kijken.....  . Elk beeldje stil zetten, lusjes opzetten, insteken, overhalen en daar had ik zowaar m'n eerste steek gebreid. Pffffft, wat een opluchting!!!!
Toen ik eenmaal goed in het ritme zat kreeg ik er zowaar schik in. Na een goede avond breien was de sjaal af.






















De volgende ochtend liet ik m'n kunstwerkje trots aan m'n 2 zonen zien. Beiden waren unaniem in hun oordeel: "Nee mam, dat is echt iets voor oude mensen". Ik keek m'n man aan voor steun en wat zei die lieve schat? "Tja, je hebt wel eens leukere dingen gemaakt".
Ik liet me echter niet uit het veld slaan, showde manlief en zonen het volgende waarbij ik zei:

" Helaas voor jullie jongens, maar jullie 'oude' moeder heeft de smaak te pakken gekregen en breid dus vrolijk door!!", waarna ik op de bank ging zitten en mijn breipennen weet ter hand nam.
Hoofdschuddend verliet het drietal de ruimte waarna ik ze achter een gesloten deur hoorden smoezen.
En ik? Ik speelde dommetje en breide glimlachend verder......