Onwillige kies!

Nee, nee, geen griep bij deze dame maar een acute ontsteking in een zenuw van mijn kies!

Niet nieuw voor me want in oktober van het vorige jaar overkwam me hetzelfde, net op het moment dat ik de sleutel van m'n nieuwe huisje in ontvangst had genomen en er ein-de-lijk geklust kon gaan worden.
Dat liep dus enigszins anders want diezelfde avond lag ik -met spoed- in een tandartsstoel omdat de zenuwpijn niet te houden was. Resoluut liet ik de kies trekken, ondanks tegensputteren van de tandarts. Waarschijnlijk boorde ik hem een leuk bedragje door de neus, ha, ha!!

Het begon vorige week zaterdag met een zeurende pijn in een kies, rechts onderin mijn mond. Na enige uurtjes ging de pijn over in een -ik kan het niet anders omschrijven- soort zenuwpijn. Toch maar 2 paracetamolletjes genomen, echter zonder resultaat. Uiteindelijk na 3:30 uur 's nachts zittend in slaap gevallen (liggen ging helemaal niet, dan werd de druk alleen maar erger).
Zondags me letterlijk door de dag heen geworsteld en na wederom een slapeloze nacht me 's morgens gemeld bij mijn tandarts.
Nadat er foto's waren gemaakt vertelde hij dat deze kies prima te redden was en er dus NIET getrokken hoefde te worden. Helaas moest ik instemmen (hoewel ik de kies inmiddels vervloekte en hem er persoonlijk eigenhandig uit had willen trekken!!) omdat ik anders problemen zou gaan krijgen met het kauwen omdat ik onderin nog maar 2 kiezen heb (arme ik!).
Nadat de boel verdoofd was ging de tandarts vrolijk neuriënd  aan het werk. Bij de eerste aanraking ging er al een enorme scheut door m'n mond en sprongen de tranen me letterlijk in de ogen. Na twee maal bij verdoofd te zijn temperde de tandarts zijn enthousiasme en vertelde dat ik een lelijke ontsteking had die erg bloedde, waardoor het uitboren bemoeilijkt werd. Tussen neus en lippen door vertelde hij dat dit soort acute ontstekingen van een zenuw niet of nauwelijks te verdoven zijn. Nou, daar lag ik dan.....
Om een lang verhaal kort te houden: Ik heb welgeteld 1 uur en 10 min in de stoel gelegen, waarbij de tandarts 1 zenuw heeft verwijderd. Met een antibioticamatje en een noodvulling ging ik naar huis. De tandarts vertelde dat ik erg flink was geweest en dat de pijn nu snel minder zou worden. Ik voelde me net een klein kind maar dan zonder beloning na de behandeling........

Helaas werd de pijn niet minder maar juist erger dus de volgende dag was ik als eerste present in de wachtruimte van de tandarts. Er werden nogmaals foto's genomen en daaruit was te herleiden dat de ontsteking zich aan het uitbreiden was. Met een recept voor antibiotica en een recept voor pijnstilling  stond ik een kwartier later bij de apotheek en ik - principieel als ik ben- ging daarna gewoon naar mijn werk.

Klein gedeelte van de medicatie die ik kreeg.

Na 4 uur werken ging ik lijkbleek en met een enorme pijnlijke mond huiswaarts, waar ik direct m'n pyjama aantrok en m'n bed indook. Waarschijnlijk door slaapgebrek in slaap gevallen want ik werd pas wakker toen de kinderen bezorgd aan m'n bed stonden. De oudste bood direct aan om een kopje koffie te zetten (daar sta ik mee op en ga ik mee naar bed) maar deze keer bedankte ik vriendelijk.

We zijn inmiddels 5 dagen verder en eerlijk is eerlijk, de ergste pijn heb ik achter de rug. Mijn koorts is gelukkig ook gezakt dus de antibiotica doet z'n werk. Ik voel me wel ontzettend slap en slaap veel. Ben inmiddels begonnen aan een shrug voor mezelf te haken. Na de lossen is het enkel maar halve stokjes haken dus ook met een duf hoofd is dit prima te doen.

Het eerste begin van de shrug.

Ik gebruik Stylecraft nr 1062 (Teal). Op elke bol zit 100gr. garen
en  heeft een looplengte van 295 meter. Ik gebruik hiervoor haaknaald
6.00 mm.

Door al deze narigheid heb ik behoorlijke averij opgelopen met mijn eindopdracht. Deze moet ik eind volgende week inleveren en ik heb nog ZOVEEL te lezen, uit te zoeken, te verdiepen en...............

Volgens mij moet ik dit blogje maar snel afronden en me gaan storten op mijn eindopdracht, duimen jullie voor me?